به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، استاد مطهری در کتاب عدل الهی (ص۲۷۵) می نویسد: یک تفاوت اصیل در میان قوانین الهی و قوانین بشری این است که قوانین الهی دوبعدی است و قوانین بشری یکبعدی. قوانین بشری به نظام روحی و تکامل معنوی فرد کاری ندارد.
وقتی که یک دولت برای مصالح کشور، اقدام به وضع مالیات میکند، هدفش فقط بدست آوردن پول و تأمین هزینه کشور است. دولت نظری ندارد که پرداختکننده مالیات چه نیّتی دارد؟ همچنین وقتی که برای دفاع از کشور، سربازانی را به زیر پرچم احضار میکند به نیّت سربازان کاری ندارد؛ او میخواهد سرباز در میدان جنگ با دشمن نبرد کند.
ولی در قوانین الهی چنین نیست؛ در این قوانین، مالیات و سربازی بطور مطلق خواسته نشده است، بلکه توأم با نیّت خالص و قصد قربت خواسته شده است. اسلام عمل با روح میخواهد نه عمل بیروح. لهذا اگر مسلمانی زکات خود را بدهد ولی شائبه ریا در آن باشد پذیرفته نیست؛ اگر به جهاد برود ولی برای خودنمایی باشد قبول نیست. قانون الهی میگوید سرباز اجباری به درد من نمیخورد، من سربازی میخواهم که روحاً سرباز باشد.